Distopias d’anticipacion en cò de Joan Bodon : Lo libre dels grands jorns e La Santa estela del centenari al miralh d’autras distopias literàrias del segle XX

Una linha directritz de l’òbra narrativa de Bodon es segurament la preséncia frequenta d’utopias decebudas, d’utopias que menan sovent un mal puslèu qu’un remèdi a la situacion que volián far cambiar. Se La Quimèra conta una utopia politica – que ven distopica en vesent pas le jorn – plaçada dins un passat istoric, un roman coma Lo libre de Catòia evòca, dins un present parallèl, una distopia religiosa, la d’una puretat inagantabla tre qu’es mesa a l’espròva del real.

La mena de distopia que descrivon Lo libre dels grands jorns e La Santa Estela del centenari, es tanben circonscrida dins un encastre de « present parallèl ». Çaquela les dos romans se destacan del Libre de Catòia en essent virats cap a l’avenidor. Aquelas doas òbras manlevan d’elements de las tradicions literàrias dels genres de la science-ficcion e del roman d’anticipacion.

Mas cossí se plaça Bodon dins aquela tradicion ? E quines messatges pòdon plan traversar aqueles dos romans mentre que l’escritura bodonenca es, va podem observar a l’estudi,  mai polifonica qu’ideologica ? De fait, l’escritura de las distopias d’anticipacion es generalament acompanhada d’un messatge critic, quand es pas allegoric. En cò de Bodon, la critica es rarament centrada sus un sol objècte, çò qu’escarta son escritura de la tentacion allegorica. Veirem donc las especificitats de la distopia d’anticipacion en cò de Bodon en la fasent dialogar amb d’autras distopias del segles XXen, que sián orwelliana, pre-orweliana (Zamiatine), kafkaïana o venguda d’autres orizonts.

Laurenç Alibert. Es ensenhaire de lenga e literatura occitanas al Departament d’occitan de Montpelhièr 3-Pau Valèri. S’es primièr especializat sus la literatura occitana medievala e publiquèt en 2015 Le Roman de Jaufré et les Narty Kaddžytæ. Modalités du merveilleux et structures indo-européennes (Honoré Champion), mas trabalha tanben sus la literatura modèrna, en particular sul rapòrt a la mimesis dins la literatura narrativa occitana. En defòra del domèni occitan, trabalha sus las literaturas de l’espaci rus e caucasian.